Reisverslag: Naar de Noordkaap met een ZXR400. Deel 3

Deze pagina is deel 2 van 3 van het reisverslag van Marieke's reis naar de Noordkaap met een Kawasaki ZXR400. 7029 kilometer rijden met een dertig jaar oude supersport in 16 dagen is een verzekering van avontuur. Heb je deel 1 nog niet gelezen, klik dan hier. Deel 2 vind je hier.

De Atlantic Coast Road

Op één dag zou ik de drie mooiste motorroutes van Noorwegen rijden. Nerveus begon ik vanuit mijn hotel wat vlakbij het begin van de Atlantic Coast Road lag. Nou heb ik van tevoren heel veel gelezen over deze legendarische weg. Toen bleek dat de weg maar 8,3 kilometer lang is was ik wel teleurgesteld. Maar dat bleek niet nodig. Nadat ik al zeker 5000 kilometer gereden had door Scandinavië was ik bijna geëmotioneerd toen ik deze weg begon, ik heb de weg dan ook 3 keer op en neer gereden. Adembenemend was het rijden over deze smalle weg over bruggen waardoor je gaat twijfelen over of het wel een echte weg is waar je rijdt en niet een film.

De Trollstigen route en Geiranger.

Via het pondje van Sølsnes naar Åfarnes kwam ik aan bij het begin van de Trollstigen, ook wel de Trollenroute genoemd. Deze weg zal veel motorrijders niet onbekend zijn. De haarspeldbochten over een smalle weg met dikwijls meer dan 10% helling zijn een echte uitdaging. Een aanrader is om niet middenin het zomerseizoen hierheen te gaan, dan is het vooral filerijden tussen de campers. Gelukkig kon ik aardig doorrijden naar het bekende uitkijkpunt en toeristen centrum.

De Trollstigen, wat de Trollenladder betekent, is een waanzinnige weg voor een motorrijder.

Bovenaan de weg stop ik om een bezoekje te maken aan het uitkijkpunt en een toeristisch trollenijsje te eten. Ik word aangesproken door een aantal Noorse motorrijders omdat mijn motor wel opviel tussen het rijtje adventure motoren. Ik vertelde dat ik die avond naar een dorpje moest net voor Lillehammer, volgens de TomTom nog ongeveer 3 uur rijden. Ze raadden me aan hier vooral niet de snelste route te volgen maar de route te nemen via Geiranger. Deze route is wel degelijk bekend onder motorrijders als een uitdagende motorroute maar is veel minder bekend dan de Trollstigen. De route bleek zeker 2,5 uur langer, maar toch besloot ik het om het te doen. Het was immers een van mijn laatste dagen in Noorwegen. Deze route bleek nog veel uitdagender dan de Trollenroute. De weg lag vol met haarspeldbochten met een helling van 12% naar beneden zonder vangrails.

Hoe kom ik op deze korte afstand tot Geiranger ineens op waterniveau dacht ik?

Op de achtergrond is de haarspeldbocht ladder te zien waardoor ik ineens zo snel kon dalen.

Deze dag is zonder enige twijfel de mooiste dag die ik ooit beleefd heb op een motorfiets. Het was zeker een uitdaging om mijn motor hieroverheen te loodsen. Remmen op de motor doet deze kleine viercilinder namelijk zo goed als niet, maar gelukkig zit er goede remmerij op. Bovendien was op de stukken waarbij ik juist moest klimmen weer een uitdaging op zich doordat deze motor pas koppel en vermogen levert ver boven de 10000 toeren. Haarspeldbochten moesten altijd in de eerste versnelling omdat onder de 4000 toeren de motor verzuipt als je op het gas gaat. Desalniettemin toen ik hier eenmaal een beetje de slag in te pakken had, ging ook dit prima.

Denemarken en Duitsland

De volgende dagen stond in het teken van het einde van de reis. Vanuit Ringebu vertrek ik naar Larvik, waar de dag erna de pond naar Denemarken zou vertrekken. In Denemarken heb ik nog een overnachting in een hele mooie B&B in Haderslev. De laatste dag dacht ik gewoon even naar huis te rijden door Duitsland. Maar de Autobahn verrast altijd. Deze keer stond deze verrassing vooral in het teken van file. Nou zal iedere motorrijder die dit leest wel weten dat je in Duitsland met de motor niet door de file heen mag. Na de rust van Scandinavië had ik ontzettend veel moeite om kalm te blijven toen ik een uur in de file stond bij Hamburg en vervolgens weer bij Bremen. Ergens voorbij Bremen bleek ook mijn motor het hoofd niet meer koel te kunnen houden, maar dan letterlijk. Ineens merkte in dat mijn motor veel meer herrie maakte dan eerst en toen ik naar beneden keek zag ik een stroompje koelvloeistof uit mijn kuip lopen.

Toch nog een beetje sleutelen onderweg.

De eerst volgende parkeerplaats bleek dat ik toch nog moest sleutelen onderweg. Al snel bleek het probleem gelukkig niet heel groot. De moertjes van de uitlaatbochten waren losgetrild waardoor er hete uitlaatgassen direct op mijn radiator werd geblazen. Maar omdat alle moertjes er nog wel op zaten was de reparatie beperkt tot de moertjes weer vast draaien. Had ik toch niet voor niets het gereedschap meegesleept al die kilometers! Na ontelbaar keer mijn handen branden aan de hete uitlaatbochten en alles weer te hebben vastgezet kon ik mijn reis weer vervolgen. Ditmaal binnendoor door Duitsland om de file bij Osnabrück te vermijden. Na 7029 kilometer en 16 dagen kwam ik thuis in Enschede. Zeker wel moe, maar ook erg voldaan kon ik weer eens in mijn eigen bed slapen.

Iedereen bedankt voor een prachtige reis!

Deze kans wil ik graag gebruiken om iedereen te bedanken voor het mogelijk maken van deze prachtige reis. Zonder hen had ik niet kunnen gaan.

Deel dit artikel op: